เพลาราว และค่าไฟ

ในปัจจุบันยังมีโรงสีที่ใช้เพลาราวอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย ที่ต้องเสียค่าไฟไปโดยเปล่าประโยชน์ เนื่องจากไม่ปลดโหลดที่ไม่ใช้งานออก

จะยกตัวอย่างให้ฟัง มีโรงสีแห่งหนึ่งใช้เพลาราว แต่เดิมก็ใช้หม้อไอน้ำเป็นต้นกำลัง ภายหลังเปลี่ยนเป็นมอเตอร์ใหญ่แทน แล้วภาคข้าวกล้อง บางส่วนก็หันมาใช้มอเตอร์ขับตรงแทน ไม่ได้ใช้เพลาราว พูดง่ายๆ ว่า มีเพลาราวส่วนหนึ่งยาวประมาณ 20 เมตร ไม่ได้ใช้งาน เนื่องจากปลดสายพานออกแล้ว แต่พูเลย์ยังอยู่ เมื่อโรงสีทำงาน ก็หมุนไปพร้อมเพื่อนเหมือนเดิม

เราก็เห็นว่า มันกินไฟนะ ทำไมไม่ปลดออกละ แค่ถอดมัดข้าวต้มออก ถอยเพลาหน่อยก็ได้แล้ว ใช้เวลาไม่นาน ก็จัดการบอกเสี่ย ว่าจะทำอย่างนี้นะ ขอคนช่วยหน่อย ก่อนทำก็วัดค่าพลังงานที่ใช้ เดินตัวเปล่า พอถอดออกแล้วก็วัดอีก เดินตัวเปล่าเหมือนกันสิ

ส่วนเพลาที่ปลดสายพานออก ไม่ได้ใช้งานแล้ว แต่ยังหมุนไปพร้อมกัน

ถอดมัดข้าวต้มออก

ถอยเพลาออกจากกัน ไม่ต้องมากขนาดนี้ก็ได้

ผลที่ได้ออกมา ปรากฏว่า ก่อนหลังกินไฟต่างกัน 5 กิโลวัตต์ โอ้โห ถ้าเดินเครื่อง 1 ชั่วโมง ก็ 5 หน่วยนะ คิดหน่วยละ 3 บาท ก็ 15 บาทต่อชั่วโมงเชียวที่เสียไปฟรีๆ

แล้วคิดต่อไปอีก (คิดมากจัง) ว่าถ้าโรงสีแห่งนี้ทำงานวันละ 10 ชั่วโมง ก็ 150 บาทต่อวัน เขาทำมากี่วัน กี่เดือนแล้วเนี่ย ก่อนได้มาเจอกัน นี่ยังไม่ได้ถามการอัดจาระบี การหล่อลื่นเลยนะว่าทำบ่อยไหม

เฮ้อ... บอกแล้วว่าเสียดายแทน